دوازده سال بعد...

سالگرد عقدمونه 

دوازده سال پیش در چنین روزی ما به هم رسیدیم .تمام استرس ها و نگرانی هامون تموم شد و مال همدیگه شدیم... 

چه روز خوبی بود. 

از صبحش مامانیم اومده بود خونمون با خاله بزرگه و کمک مامان میکردن.منم پی حمام کردن بودم و یه سینی هم خودم درست کرده بودم که توش وسایل سفره عقد رو با یه اینه شمعدون کوچولو گذاشته بودم و با گل طبیعی تزیینش کرده بودم.خیییلی خوشگل شده بود تو زمان خودش .تازه سفره ایی که روی سرمون میگرفتن برای قند سابیدن هم خودم درست کرده بودم وااای چقدر ذوق داشتم!حامد عشقم بود منتهای ارزوم بود و با تمام وجودم از خدا خواسته بودمش و خدا بهترین و بزرگترین ارزوم رو اجابت کرد... 

یادمه هردومون از صبحش هزاربار تلفنی صحبت کردیم و از استرس هامون گفتیم و نگران بودیم نکنه تو لحظه اخر نشه؟! 

اما شد...الان دوازده سال هم ازش گذشته....خداروشکر که پشیمون نشدیم و عشقمون رو حفظ کردیم. 

دیشب که بوسیدمش و بهش تبریک گفتم مثل همون موقع ها قلبم فشرده شد و دلم هری ریخت پایین... 

نهال نیومده بود سر عقد و من چقدر اصرار کردم که بفرستید دنبالش بیاد...خداروشکر خونشون نزدیک محضر بود و زود اومد. 

بعد از محرم شدن زنعموهام به اصرار حامد رو وادار کردن که منو ببوسه و بچم چقدر خجالت کشید و سرخ و سفید شد و هول هولکی پیشونیمو بوسید... 

یادمه خاله ام بهم گفته بود بعد از خوندن خطبه عقد پاتو بذار روی پای حامد و من اصلا یادم رفته بود تا اینکه خطبه که تموم شد حامد بهم گفت شمیم پاتو بذار روی پام! 

چشمام گرد شد گفتم تو از کجا میدونی؟ 

گفت عمه ام بهم گفته! 

دوتایی خندیدیم و توی چهار چوب ایستادیم و همزمان پاهامون رو روی پای هم گذاشتیم!  

خاله ام یه تیکه نبات رو دستمال پیچ کرده بود و داده بود بذارم تو لباس زیرم.اونم به حامد گفتماومدیم خونه حامد گفت اول یه چایی نبات به من بده فشارم افتاده

یادش بخیر حامد یه دسته گل سفید و زرد برام خریده بود وقتی با مامانش اومدن دنبالمون تا ببرنم محضر..من یه مانتو شلوار سفید تنم کرده بودم با یه شال سفید و طلایی که موقع خوندن خطبه انداخته بودم روی صورتم.... 

بعد از گفتن بله!حامد یه گوشواره گوشم کرد که من اصلا نمیدونستم کی خریده!چون اون موقعها گزارش ثانیه ایی بهم میداد! خدا میدونه چقدر از اینکارش ذوق کردم...

مادرشوهر بهم یه انگشتر زیرلفظی داد و مامان هم یه سکه به حامد کادو داد.جالبه با اینهمه کش و قوس و نذر و نیاز زنش شده بودم اما نمیدونم چرا از وسطای خطبه اشکم دراومد و موقع بوسیدن بابام اویزون گردنش شده بودم و زااار میزدم!هر کی میدید فکر میکرد منو به زور شوهر دادن اما خودم میدونستم اشک شوقه و تشکر از بابام که بالاخره رضایت داد!

بعد از محضر با عمه های حامد و زنعموهای خودم و خاله ام اومدیم خونه ما.یادش بخیر پدربزرگم و مادربزرگ هام زنده بودن و چقدر اونشب برامون رقصیدن! 

شام بزرگترهای فامیل خودمو عمه ها و پدربزرگ حامد خونمون بودن و یادمه من و حامد تو اتاق من بودیم و زنعموم و نهال ازمون عکس مینداختن!چقدر خز بودیم 

اخر شب هم که داشتن میرفتن مامانم هلم داد که برم و مادرشوهرم و"مامان "خطاب کنم! 

تا اون روز و سالیان سااال بهش میگفتم ناهیدخانم اما اونشب توی راهرو داشت کفشاشو میپوشید که رفتم جلو و گفتم مامان ناهید دستتون درد نکنه خیلی زحمت کشیدین... 

حامد شب رفت ولی فردا صبح زود اومد و از فرداش همش با هم بودیم....چه روزای خوبی بود... 

بغضو شدم دوباره... 

خدایا شکرت با تمام وجودم شاکرم....خدایا همسر عزیز تر از جانم رو بهم ببخش همینطور که هست ،همونطور که بود!