من خوووبم

سلام عزیزای دلم

هرچقدر از لطف و مهربونیتون تشکر کنم بازم کمه...

این چندروز واقعا نشد بیام نت وگرنه خدایی نکرده اصلا نمیخواستم بیخبر بذارمتون یا نگرانتون کنم...خواهش میکنم ببخشید منو...

جمعه شب خونه نهال خوابیدیم که صبح شنبه با هم بریم کلینیک .به مامانم گفته بودم نیاد که خسته نشه و با کلی اصرار قبول کرد و بهش گفتم به نهال میسپرم تند تند بهت زنگ بزنه و گزارش بده.

شش صبح بیدار شدیم و باید ناشتا میبودم .شش و بیست دقیقه رسیدیم و خیابون پشت کلینیک خالی خالی بود و خداروشکر معطل جاپارک نشدیم.

ما سروقت رسیدیم اما پذیرش و صندوق ساعت هفت تازه اومدن!!بعد هم تا هشت و نیم معطل بستری شدیم....ساعت نه و نیم منو که یه شنل ابی سرم انداخته بودن بردن تو ریکاوری نشوندن ...اونجا کلی دوست پیدا کردم و همشون که طفلی ها استرس داشتن رو دلداری میدادم....

خلاصه ساعت ده بالاخره نوبت من شد و رفتم تو اطاق عمل.تکنسین بیهوشی خیلی ماه و مهربون بود انقدر نازو نوازشم کرد خیلی ارامبخش بود ...دیگه نفهمیدم چی شد تا به هوش اومدم و اولین چیزی که یادمه ساعت بالای سرمه که یازده بود و این یعنی عملم یکساعت طول کشید...تا بهوش اومدم یه پرستار بالای سرم بود و ازم پرسید خوبی؟؟؟میخواستم زود ببرنم بالا نهال چشم انتظارم نمونه...گفتم اره خوب خوبم ...دو سه بار صداش کردم و گفتم من خوبم منو میفرستید بالا؟

گفت سرت رو بلند کن ببینم،نیم خیز شدم و مطمئن شد که به هوشم و گفت که ببرنم بالا...

اقایی اومد تختم رو حرکت داد و گفت چقدر عجله داری بری!

گفتم همراهم بالا منتظره...گفت مامان و خواهرتن؟

گفتم نه...فقط خواهرمه!

گفت نه...مامانت هم اومده!!!

از وقتی شنیدم که مامانم طاقت نیاورده اومده فقط تمام سعیم رو کردم که کاملا عادی باشم و انگار نه انگار که عمل کردم.میخواستم خیال مامانم راحت شه.

راستش چون هنوز داروی بیهوشی تو تنم بود گیج بودم و زیاد یادم نیست که چی به چی بود فقط یادمه تا مامانم ومیدیدم مینشستم و میگفتم من خووووبم!!!!انقدر این جمله رو تکرار کرده بودم که نهال فرداش دستم می انداخت و میخندید...

تا ساعت سه کارمون طول کشید چون مشاوره ژنتیک هم همون روز رفتم و یادمه تو همون حال وقتی اومدیم سمت ماشین یه از خدا بیخبری ماشینش رو دوبله کنار ما پارک کرده بود ومامانم به نهال فرمون میداد اما نمیتونستن ماشینو در بیارن،منم طی یه عملیات انتحاری پیاده شدم و پشت فرمون نشستم و با سه حرکت از پارک دراومدم(شمیم ژانگولر)

مامان رو به زور بردم خونه نهال.امیر برامون غذا گرفته بود و سفره انداخته بود و حتی شمع هم روشن کرده بود.ناهار خوردیم و خوابیدیم.

بعدازظهر مادرشوهرم اومد دیدنم و ساعت هشت با مامانم با هم دیگه رفتن.

اونشب حامد از همیشه دیرتر اومد....دلگیر شدم با اینکه از صبح خیییلی زنگ زد و حتی گفت مرخصی ساعتی گرفتم میام وخودم بهش گفتم نیا،ولی توقع نداشتم انقدر بیخیال از همه شبا دیرتر بیاد...

بگذریم....

یکشنبه هم خونه نهال بودم و همش خوااااب بودم دستش درد نکنه نهال خیلی بهم رسید این چندروزه...خیلی زحمتم رو کشید....قدرش رو میدونم و بهش مدیونم...

یکشنبه اخر شب اومدیم خونه خودمون.

دوشنبه از دلتنگی برای مامانم و بابام بیتاب بودم.صبح زود رفتم اونجا والبته درد زیادی داشتم.صبحانه رو با باباجونم خوردم.ناهار هم پیششون بودم و بعدازظهر با مامانم تا یه مسیری اومدیم و من برگشتم خونمون و دوباره خوابیدم.حامد اومد کمی به کارهای خونه رسید شام اماده کرد ظرف شست میوه پوست گرفت خوردم و شب هم با دوستش رفت بیرون ولی زود اومد.

امروز هم که بعد از یک هفته رفتم سرکارو خیلی کار تلنبار شده داشتم که سروسامون دادم و ناهار هم رفتم خونه مامانم اینا .بعد ازظهر هم با مامان و بابام اومدیم منو گذاشتن خونه و خودشون رفتن.

از وقتی هم که رسیدم ناهار حامد رو درست کردم.براش شیر موز درست کردم.دوش گرفتم .تخم مرغ اب پز کردم و با نون پنیر شام خوردیم.ظرفا رو شستم ،لباس شستم و پهن کردم و حالا گفتم تا وقت دارم براتون بنویسم که بیشتر از این نگرانتون نکنم.

خوب برم دیگه بازهم از لطف و محبت تک تکتون سپاسگذارم .....

عاشقتونم و خدارو شکر که هستین و بهم انرژی میدین*: